Sadhana Bóstwa

Sadhana to dyscyplina podejmowana w dążeniu do celu, to duchowa ścieżka którą się kroczy, to środki realizacji duchowego celu. Kiedy mówimy o Sadhanie Bóstwa oznacza to wszelkie duchowe środki i praktyki podejmowane w celu realizacji praktyki Bóstwa.
Na ścieżce wewnętrznych Tantr celem praktyki jest przekształcenie naszej nieczystej wizji w czystą wizję mandali – wymiaru Bóstwa, zrealizowanie umysłu Bóstwa. Zestaw formalnych praktyk zazwyczaj obejmuje oczyszczenie, ofiarowanie, Guru Jogę, wewnętrzną medytację na Bóstwo itp. Jednak sadhana to nie tylko formalna praktyka medytacyjna, ale przede wszystkim określone reguły postępowania i myślenia – praktyka formalna przygotowuje do tego i nadaje temu moc.
Aby zrozumieć czym jest sadhana musimy przede wszystkim zrozumieć czym jest nieczysta wizja i jak ją rozwijamy oraz czym jest czysta wizja, którą chcemy urzeczywistnić poprzez sadhanę.
Mówiąc najprościej nieczysta karmiczna wizja to jest nasz sposób postrzegania i interpretowania siebie, innych, świata wynikająca z naszych uwarunkowań, doświadczeń, emocji i wynikającego z nich sposobu myślenia. To właśnie nasz sposób myślenia, nasze wyobrażenia stwarzają i podtrzymują nieczystą wizję – chcąc ja oczyścić, przekształcić musimy świadomie podjąć dyscyplinę aby zmienić nasze wyobrażenia sposób myślenia i interpretowania siebie, innych i zewnętrznego świata jako takiego. Dokonujemy tego poprzez pracę z naszym myśleniem, z naszymi wyobrażeniami zmieniając ją zgodnie z wzorcem sadhany Bóstwa, którą praktykujemy.

W naszej nieczystej wizji mamy wyobrażenie siebie jako zwykłej słabej istoty ludzkiej. Możemy myśleć o sobie, że jesteśmy słabi a przez to inni nam zagrażają, krzywdzą nas i jesteśmy ofiarą itp. Kiedy tak myślimy o sobie, mamy takie wyobrażenie siebie zachowujemy się stosownie do tego wyobrażenia, prowokując innych do krzywdzenia czy wykorzystywania nas a nawet jeśli inni tego nie robią, my tego się obawiamy i tego dopatrujemy się w ich działaniach i zawsze dopatrzymy się tego co utwierdzi nas w naszym wyobrażeniu. Możemy mieć bardzo dużo różnego rodzaju takich wyobrażeń na temat siebie oraz innych i zawsze myślimy i postępujemy stosownie do nich stwarzając negatywne nawyki. Możemy myśleć o sobie, że jesteśmy tacy czy inni i sądzić, że ludzie mają do nas taki czy inny stosunek i przez pryzmat naszych wyobrażeń interpretować to co się wydarza aby utwierdzać się w tych naszych wyobrażeniach, oraz zachowywać się stosownie do tych wyobrażeń prowokując do określonych zachowań innych. Tak funkcjonuje nasza nieczysta wizja.

Wstępując na ścieżkę sadhany Bóstwa świadomie przyjmujemy inne wyobrażenie siebie innych i świata, kultywujemy je, nieustannie wzmacniamy zachowując się stosownie do tego wyobrażenia i zgodnie z nim interpretujemy to co się wydarza – w ten sposób zastępując negatywną wizję pozytywną zgodną z sdadhaną Bóstwa.
Przykładowo kiedy zaczynamy wykonywać Sadhanę Czenrezig – Wielkiego Współczującego wyobrażamy sobie, że nie jesteśmy już zwyklym człowiekiem, ale jesteśmy Bóstwem – Bodhisatwą współczucia a więc darzymy wszystkich bezwarunkową miłością, patrzymy na nich zawsze ze współczuciem, mówimy łagodnym tonem i pragniemy wszystkim pomagać. Świadomie zaczynamy postępować w ten sposób i przez cały czas próbujemy tak myśleć i postępować, próbujemy zachowywać się tak jak zachowywał by się Wielki Współczujący bez względu na okoliczności a więc podążamy ścieżką sadhany.
Ponieważ mamy inne nawyki i skłonności na początku nie jest to proste i musimy sobie przypominać o tym raz po raz. Na innych patrzymy tak jak patrzy Wielki Współczujący dostrzegając zawsze ich czystą naturę, zawsze próbując widzieć w nich tylko to co dobre a świat próbujemy cały czas postrzegać jako czystą krainę wielkiego współczującego.
Próbujemy więc podążać za przewodnikiem na ścieżce Bodhisatwy.
Aby się w tym umacniać wykonujemy odpowiednią praktykę medytacyjną, powtarzamy mantry, recytujemy odpowiednie modlitwy aspiracji i próbujemy w ten sposób postępować – to jest właśnie praktyka sadhany.

Kiedy uda nam się w tym ugruntować czyli zmienić naszą nieczystą wizję współczucie i czyste postrzeganie innych i świata staje się naturalne i ktoś taki ma rzeczywiste mocne współczucie więc mówi się, że zrealizował on umysł Bóstwa.
Podobnie jest w każdej innej sadhanie Bóstwa, praktykujący zachowuje się i próbuje myśleć i postrzegać wszystko czysto tak jak Bóstwo na które medytuje, dlatego praktykujący również ubierali się tak jak Bóstwo, przyozdabiali w jego atrybuty itp. tak właśnie wygląda praktyka sadhany i ścieżka przekształcenia. Musimy naprawdę coś przekształcać i zmieniać w sobie w swoim zachowaniu bo jeśli ogranicza się to tylko do jakiś rytuałów to jest to tylko udawanie praktyki lub całkowite niezrozumienie jej celu i istoty a wówczas nie ma mowy o realizacji.