Joga Bodhisatwy Ksitigarbhy

Do wykonywania tej praktyki nie potrzeba żadnych  inicjacji ani szczegółowych wskazówek, jedynym warunkiem wykonywania tej praktyki jest przyjęcie schronienia w Trzech Klejnotach oraz motywacja pracy dla dobra istot.

Każdy kto będzie wykonywał tę praktykę z motywacją wyzwalania i prowadzenia istot do oświecenia nigdy nie spadnie na niższe ścieżki a w przyszłości osiągnie doskonałe oświecenie, nigdy nie braknie mu pożywienia, ubrań, mieszkania ani rzeczy niezbędnych do praktyki Dharmy, będą chronieni od niebezpieczeństw przez strażników Dharmy.

Chociaż  została ona stworzona przez zdegenerowanego ucznia w tych zdegenerowanych czasach to jest to ścieżka nie zawierająca błędów, która w pełni wystarcza do wyzwolenia i realizacji ścieżki bodhisatwy. Jest wolna od egotycznych  pobudek czy chęci zysku czy też zdobycia uczniów. Jest wolna również od wszelakich tradycji i każdy może ją praktykować.

Można również wzbogacać ją jak i też zmieniac jej tekst pod warunkiem iż nie zaniedba się motywacji bodhisatwy jak i tego jakimi rzeczy są. Nie zawiera żadnych tajemnic i może ją urzeczywistniać każdy praktykujący, zarówno taki który jest na początku ścieżki jak i ci najbardziej zaawansowani.
Ksitigarbha niech będzie przykładem.

Bodhisatwa Ksitigarbha jest jednym z głównych bodhisatwów, jego imię po polsku brzmi Skarbiec Ziemi w języku tybetańskim Sainingpo, w Japoni znany jest jako Jizo Bosatsu a w Chinach Dzi Tsang Wang Pu Sa.

W Azji jest on uważany za mistrza istot we wszystkich sferach egzystencji, opiekuna dzieci, kobiet ciężarnych, strażaków, podróżnych i pielgrzymów.
Bodhisattwa Ksitigarbha jest wzorem bodhisattwy realizującego ślubowania bodhisatwy, czyli przyrzeczenia, że nie spocznie w wysiłkach, póki nie doprowadzi do oświecenia wszystkie czujące istoty. Przypisuje mu się słowa: „Jeśli ja nie zejdę do piekieł, aby nieść pomoc, to któż inny tam pójdzie.„

Praktyka Ksitigarbhy ma dwa znaczenia:
-Po pierwsze oczyszcza i usuwa przeszkody. Ksitigarbha ślubował że nie spocznie póki będą istniały jakiekolwiek cierpiące istoty. Możemy się do niego zwracać z prośbą o usuwanie przeszkód jak i o samsaryczne rzeczy takie jak jedzenie, ubranie, pieniądze oraz dobre życie ponieważ często cierpienie i niedostatek są przeszkodą na ścieżce, więc jeśli będziemy mieli wszystko zapewnione to być może wtedy całą naszą energie wykorzystamy do pracy dla dobra istot i własnego rozwoju duchowego.
-Po drugie afirmuje do postępowania bodhisatwy, możemy podążać śladem Ksitigarbhy. Staje się on nie tylo dla nas obrońcą i wyzwolicielem ale również możemy stać się tacy jak Ksitigarbha. Jeśli mamy na tyle siły, zrozumienia i potencjału to możemy rozwinąć takie właściwości że sami stajemy się Ksitigarbhą, stajemy się schronieniem i wsparciem dla istot we wszystkich sferach życia.
Praktykę tą można robić jako całość lub kążdą jej część jako osobną praktykę.
Na części tej praktyki składa sie pięć elementów:
1. Schronienie, pokłony, recytacja imienia i pochwały. Jest to jak zaproszenie Ksitigarbhy do naszego życia i naszej praktyki, jednocześnie jest to prośbą o ochronę jak i inspirację.
2. Składanie ofiar bodhisatwie oraz ofiarowanie mandali. Dzięki temu ofiarowaniu praktykujemy nie tylko szczodrość ale udowadniamy że jesteśmy w stanie poświęcić wszystko przyczynie oświecenia-szczęścia, swojego i istot.
3. Oczyszczanie negatywnej karmy. Po tym jak dzięki oddaniu hołdu i ofiarowaniu wyzbyliśmy się przywiązania i rozwinęliśmy szczodrość, oczyszczamy się ze splamień umysłu i całej negatywnej karmy.
4. Guru Joga – praktyka ksitigarbhy jako nauczyciela. Dzięki tej praktyce Ksitigarbha staje się naszym przewodnikiem i rozwijamy jego właściwości w sobie.
5. Joga Ksitigarbhy – praktyka Jidama. Jest to wypełnienie ścieżki bodhisatwy, jesteśmy od niego nieoddzielni, mamy moc bodhisatwy, Składamy śubowania, na koniec rozpuszczając wszystko w pustce aby nawet do tego stanu się nie przywiązywać gdyż rownież jest pusty z natury.
Jeżeli wykonujemy jakąś część jako osobną praktykę należy pamiętać o przyjęciu schronienia na początku oraz rozpuszczeniu i ofiarowaniu zasługi na końcu praktyki. Powtórzenie każdej części sto tysięcy z motywacją wyzwalania istot sprawia iż nigdy nie spadnie się na niższe ścieżki i że zawsze będziemy odradzać się w sferze Dharmy Buddy. Każdy, kto zaufa temu bodhisatwie i będzie recytował Jego imię, wykonywał jego praktyki i wypełniał jego ślubowanie, zawsze będzie miał zapewniony szacunek, godne warunki życia by w końcu osiągnąć stan Buddy.

1. Najpierw myślimy o czterech warunkach, które odwodzą nas od samsary:
   – Posiadamy cenną możliwość spotkania nauk Buddy i wykorzystywania ich do pracy z umysłem. Niewiele istot ma taką szansę a jeszcze mniej jest tych, którzy tę okazję wykorzystują.
   – Wszystko podlega nietrwałości, więc nie wiedząc ile czasu nam pozostało postanawiamy praktykować tu i teraz.
   – Wiele warunków się złożyło na to co teraz przeżywamy i jednocześnie swoimi działaniami: ciałem, mową i myślą tworzymy przyczyny przyszłych doświadczeń
   – Działania wynikające z przywiązania, niechęci i niewiedzy prowadzą jedynie do niezadowolenia i cierpień, dlatego chcemy wykonywać czynności prowadzące do całkowitego wyzwolenia się od cierpienia samsary.
   (Poświęcamy trochę czasu na przemyślenie tych warunków)

2. Schronienie i wzbudzenie bodhiczity:
   „W Buddzie, Dharmie i Sandze przyjmuję schronienie, póki nie będę oświecony,
   Obym dzięki zasłudze szczodrości i pozostałych paramit
   osiągnął stan Buddy dla dobra wszystkich istot.„

3. Cztery Niezmierzoności:
   „Oby wszystkie istoty osiągnęły szczęście i przyczynę szczęścia
   Oby były wolne od cierpienia i przyczyny cierpienia
   Oby nie były oddzielone od prawdziwego szczęścia, w którym nie ma cierpienia
   Oby mogły żyć bez przywiązania i niechęci w przekonaniu o równości wszystkiego co żyje.„
4. Kładziemy na ołtarzu tradycyjne ofiary w miseczkach: wodę, kwiaty, kadzidła, świeczki, pachnidło, pożywienie i coś co symbolizuje dźwięki. (Możemy zrobić to przed praktyką)
   Zapalamy świecę i kadzidło.
5. Mantrą Om Sobhawa Siudha Sarwa Dharma Sobhawa Siudho Ham oczyszczamy przestrzeń. Z pustki pojawia się lotos a na nim sylaba Ha, z której promieniuje światło do wszystkich oświeconych istot.
   

Następnie powraca i pojawia się stojący bodhisatwa Skarbiec Ziemi, Ksitigarbha. Ubrany jest w szaty mnisie, które oznaczają iż wyzbył się pragnień, jest wolny od ego. W lewej ręce trzyma klejnot życzeń a w prawej laskę z sześcioma pierścieniami, które symbolizują wyzwalanie istot z sześciu światów egzystencji.